3x Verhalen over liefde en vriendschap in Eindhoven

Sommigen kwamen voor de liefde, anderen vonden haar hier. Drie bijzondere verhalen over liefde en vriendschap in Eindhoven. 'Ik heb wel honderd keer sorry geroepen toen ik haar zoende.'

Karla (Verenigde Staten), Nico (Italië), Bianca (Roemenië), Leonor (Portugal) en Tunç (Turkije) vormen een hechte vriendengroep.

'Heb jij Gigi al teruggezet in de ijskast?' Het potje met wilde gist dat net nog op tafel stond is niet alleen hét geheim van Nico’s Napolitaanse pizza’s, maar ook het gezamenlijke pleegkind van vijf internationals die als een Eindhovense variant op de serie Friends lief en leed met elkaar delen. Drie begonnen als collega’s bij Withlocals, twee deden een PhD in natuurkunde. Twee hebben een relatie met twee anderen, vier van de vijf wonen samen in een huis aan de Nieuwstraat. Alleen Karla officieel niet, al zit ook zij in de groepsapp voor het avondeten.

Wat hen bindt is in ieder geval dat eten. Tijdens de lockdown kwamen kookkunsten tot bloei. Natuurlijk omdat daar meer tijd voor was, maar ook een beetje vanwege heimwee naar huis. En zo eten ze uit de keukens van elkaars thuislanden. Op vrijdag wordt het weekend ingeluid met een borrel.

De vriendschap is een 'family-away-from-home'. Op de muur streepjes met de lengte van de huidige en vorige bewoners en eindeloos veel foto’s van de huisfeestjes in betere tijden. Nu is het huis een thuiskantoor. Af en toe ontsnappen ze met z’n allen uit het pand. Deze zomer was dat op de fiets naar een vakantiehuisje in Sterksel, en in september nog voor een onvergetelijke roadtrip naar Portugal.

J kwam vijf jaar geleden uit Litouwen naar Nederland. Via Tinder ontmoette ze de Eindhovense Laila. Ze zijn nu vier jaar samen.

J: 'De liefde overviel ons. We zaten in de najaarszon op mijn balkon. Ik had net bericht gekregen uit Litouwen dat mijn oma was overleden. Een verdrietig en kwetsbaar moment. Laila zat naast me en stelde geen vragen. Ze was er gewoon. En toen opeens zoende ik haar.'

Laila: 'Ik zag hem niet aankomen.'

J: 'Ik heb denk ik wel honderd keer sorry gezegd. We waren tot dan toe alleen goede vrienden. Maar die middag was alles anders opeens.'

Laila: 'J is mijn liefde, mijn soulmate, mijn maatje. Zij is extravert. Ik heb bewondering voor haar als ze tijdens een poëzieavond in het Van Abbemuseum het podium op stapt. Dan staat ze er gewoon. Ik doe dat zelf niet zo snel.'

J: 'Laila is kledingontwerper, ons huis is een groot atelier. Soms hoor ik uren achter elkaar de naaimachine ratelen. Ik geniet van haar gedrevenheid en hou van haar creaties. Wat ik vandaag draag heeft zij gemaakt.'

Laila: 'We zijn bezig om samen een huis te kopen. Echt een grote stap. Door J leer ik de stad opnieuw kennen.'

J: 'Toen ik hier net woonde, ging ik vaak skaten bij Area51. Eindhoven is een spannende plek. Een blank canvas waarop je allerlei kleuren verf gooit en waarop steeds weer nieuwe dingen ontstaan.'

Taoufik El Quama kwam meer dan tien jaar geleden voor de liefde naar Eindhoven. De relatie ging over, zijn liefde voor de stad niet.

Taoufik tovert trots een serie babyfoto’s op zijn telefoon. Zijn leven kent meerdere liefdes. Die voor zijn vriendin, het ondernemen, de olijfolie, zijn familie en de stad, maar geen enkele liefde is zo onvoorwaardelijk als die van een ouder voor zijn kind. Zijn zoon is twee maanden oud en hij heet Isaac. Vanaf het schermpje lacht een vrolijk ventje de wereld toe.

'Mijn vader zei altijd: er zijn twee soorten mensen die nooit een nieuwe taal leren, de verlegene en de arrogante. Ik ben denk ik geen van beiden.' Taoufik glimlacht terwijl hij met licht Eindhovense tongval zijn verhaal vertelt. Dat verhaal begint aan de kust van Casablanca waar hij met drie oudere broers opgroeit. Hij volgt de vrouw waar hij verliefd op wordt. En zo woont de avontuurlijke Taoufik opeens in de Helmerslaan in Gestel. Na de break-up gaat hij voor een maand terug naar Marokko. 'Maar na twee weken miste ik Eindhoven al.'

Hier wonen zijn vrienden, leerde hij ondernemen en vond hij zijn Bregje. 'Met haar vorm ik een goed team.' Ze geven elkaar de ruimte en gingen voor corona ook regelmatig samen naar Marokko. Dan sliepen ze zoals vroeger onder de sterrenhemel op het dak van zijn ouderlijk huis. Hij kan niet wachten om weer te gaan. Nu met Isaac erbij.